ADLER, psychologia1
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ADLER ‘SENS ŻYCIA’
r. VI: ‘Kompleks niższości’
Być człowiekiem oznacza czuć się niepełnowartościowym.
-poczucie niewydolności jest cierpieniem pozytywnym i trwa do chwili rozwiązania zadania;
-to rozwiązanie nie musi być przyjemne, może być bolesne (wg Freuda),
-może mu towarzyszyć jednak uczucie rozkoszy(wg Nietschego)
Ewolucja
- dążenie ludzkości do sytuacji wyższej, przezwyciężenia świata zewnętrznego ale są ludzie, którzy wolą śmierć bo nazbyt boją się klęski.
- dążenie do bezpieczeństwa. Żeby nie ulec siłom przyrody człowiek je użytkuje na swoją korzyść, np. osłania się przed zimnem materiałami zabieranymi zwierzętom,
- poczucie niższości pcha jednostkę do lepszej sytuacji, do bezpieczeństwa i podboju
Już dzieci w zabawach wykazują twórczą siłę, której nie można wyjaśnić odruchami warunkowymi. Wykorzystuje dziedzictwo i możliwości do osiągnięcia zwycięstwa, jakikolwiek jest mu wyznaczony cel.
- przystosowanie się dziecka do otoczenia na miarę jego możliwość jest jego pierwszym aktem twórczym
Poczucie wspólnotyNajlepszym sposobem pełnego rozwoju jest współdziałanie w ramach idealnej wspólnoty, do której należy dążyć. Dzięki temu zyskuje się skłonność do oceny co jest słuszne a co nie.
- ‘dążący’ – budują i przyczyniają się do szczęścia ludzkości
- ‘oporni’ – zmuszają innych do spotęgowania wysiłków,
psychologia indywidualna - zdejmuje się winę z jednostki i przenosi na braki naszej kultury, wzywa do współpracy nad jej usunięciem
zbrodniarz – człowiek od dzieciństwa mało skłonny do wspólnoty, wykorzystujący dla siebie dorobek innych. Wspólnota powinna ni tylko wychowywać, ale również nie wymagać od jednostki tego co może zdziałać jedynie przy rozwiniętym poczuciu wspólnoty, bo to powoduje uchybienia wszelkiego rodzaju.
Brak poczucia wspólnoty i spowodowane tym poczucie niższości:
-dotyczy to głównie rozpieszczonych dzieci. Mają one skłonności do zaparć, wyjątkowo mocne przywiązanie do matki, kiełkujące uczucie seksualne, a także takie cechy jak nadwrażliwość, niecierpliwość, wzmożona afektywność, obawa przed życiem, przesadna ostrożność i chciwość.
- ciężkie próby, którym nie potrafią sprostać wydobywają poczucie niższości, które wyrażają się w lęku, zgryzocie, wyrazie twarzy i postawie, myślach o ucieczce
- może to prowadzić do zaburzeń:
1. w formie umysłowej: nerwic, psychozy i masochizmu
2. bardziej aktywnej: skłonności samobójcze, pijaństwo, zbrodnia lub czynna perwersja
- w każdym człowieku jest ‘tak’ podkreślające wagę poczucia wspólnoty, zawsze jednak następuje po nim ‘ale’ przeszkadzające wzmocnieniu wspólnoty.
- trudność leczenia odpowiada sile tego ‘ale’. Najsilniej wyraża się ono w samobójstwie i psychozie, następstwie wstrząsów przy których ‘tak’ zanika.
- upodobanie do zostawania w tyle - spowodowane przez natrętne myśli i poczucie winy ( te spowodowane przez nie przygotowanie osobowości
- brak poczucia wspólnoty powoduje również wahania wobec problemów tej wspólnoty
- chaos fizyczny – głownie układ wegetatywny i dokrewny podlegają wpływom świata zewnętrznego – dolegliwości: migreny, gwałtowne czerwienienie się, zaburzenia w żołądku i jelitach
- stronienie od zagadnień życiowych – a/ całkowite : psychoza, samobójstwo, pospolita zbrodnia b/ częściowe : w pijaństwie i innych nałogach
- uderzające zaciśnienie przestrzeni życiowej i drogi rozwojowej
KOMPLEKS NIŻSZOŚCI-trwałe zjawisko następstw poczucia niższości. Trwanie przy nim tłumaczy się znacznie zmniejszonym poczuciem wspólnoty
- jednakowe urazy, sytuacje uzewnętrzniają się u każdego inaczej, decydujące znaczenie ma tu styl życia i istniejący w nim stopień poczucia wspólnoty
- dla kompleksu niższości zawsze znajdziemy potwierdzenia z wcześniejszego okresu życia danej jednostki, z rozpieszczenia w dzieciństwie
r. VI KOMPLEKS WYŻSZOŚCI
Gdzie w przypadku kompleksu niższości można znaleźć dążenie do wyższości?
Dążenie do przewagi odrzuca jednostkę z niebezpiecznego miejsca z chwilą, kiedy w skutek braku poczucia wspólnoty, zdaje się jej grozić klęska.
-jednostka trzyma linię odwrotu od zagadnienia wspólnoty, są to zazwyczaj jednostki, które od dzieciństwa zajmowały się sobą
3 typy, u których nieharmonijny styl życia rozwinął pewną część życia duchowego:
1. ludzie, których sfera myślenia panuje nad formami ekspresji, np. przy nerwicy, natręctwach
2. ludzie o nadmiernej uczuciowości i popędach, np. neuropaci, nałogowcy
3. ludzie rozwijający się w kierunku aktywności, np. zbrodniarz i samobójca
-Zawsze przewaga jednostki stoi w sprzeczności ze współpracą. Zamiast common sense posiadają ‘prywatną inteligencję’
kompleks wyższości:
- Z obawy przed klęską jednostki trzymają się z dala od wspólnoty i odczuwają to jako ulgę i przywilej, świadczące o ich wyższości nad innymi. Nawet poprzez cierpienie przyjmują uprzywilejowane stanowisko i zwolnienie od obowiązków życiowych.
- w ten sam sposób uległość, służalczość, niesamodzielność, lenistwo i cechy masochizmu mogą obudzić poczucie ulgi i uprzywilejowania.
- Kompleks wyższości najczęściej przejawia się w postawie, charakterystycznych rysach i mniemaniu o własnych nadludzkich zdolnościach, przesadnych wymaganiach wobec siebie i innych, zadzieraniu nosa, próżności, pysze, wybujałości uczuciowej
Są to przejawy poczucia niższości znajdujące ujście w kompleksie wyższości.
1
... [ Pobierz całość w formacie PDF ]