AIDS jako choroba XXI wieku

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

AIDS jako choroba XXI wieku

Martyna Leś

Kl. III A

ROZSZYFRUJ SKRÓT AIDS I HIV

AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" - czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób "nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia odporności" u chorego. Uszkodzony lub zniszczony w przebiegu choroby system immunologiczny przestaje być zdolny do obrony organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji (wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby pozbawionej naturalnej odporności kończą się śmiercią.

AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium zakażenia wirusem HIV. HIV to skrót angielskiej nazwy: Human Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie, miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat - zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa rozwiną się pełne objawy, tej choroby.

Panuje natomiast zgodność co do tego, że dane statystyczne dotyczące nosicielstwa HIV są zaniżone w stosunku do stanu faktycznego. Wytłumaczenie jest proste. Osoby zakażone, u których nie rozwinęły się objawy objawy AIDS, nie czują żadnych dolegliwości, są zdolne do prowadzenia zupełnie normalnego życia, nie trafiają więc do lekarza. Natomiast każda z nich może, niestety, zarażać nieświadomie innych przez kontakty seksualne.

Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od drugiego można zarazić się w ten sam sposób - przez kontakt seksualny i wspólną igłę do wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie można się zarazić inną drogą - przy wspólnym stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna nosicielka może przekazać wirusa dziecku

CZY ŁATWO SIĘ ZARAZIĆ?

Zanim odpowiemy na to pytanie, wyjaśnimy kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie. Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami: wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego, weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka. Pielęgniarka opiekująca się chorym na ospę musi przestrzegać specjalnych środków ostrożności, żeby się od niego nie zarazić, natomiast nie musi się obawiać zakażenia pielęgniarka mająca kontakt z chorym na malarię.

AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach, bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego, przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany, owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.

Inne wirusy nie muszą wystawiać do inwazji tak silnej armii. Na przykład w razie przypadkowego zakłucia się zakażoną igłą prawdopodobieństwo zarażenia się wirusowym zapaleniem wątroby typu B jest nieporównywalnie większe (w niektórych badaniach dotyczących pielęgniarek mówi się nawet o 30 procentach) niż prawdopodobieństwo nabycia w taki sam sposób wirusa HIV (podaje się mniej niż 1 procent).
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa, którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy. Specjaliści muszą nam uświadamiać, że gdyby AIDS była tak zaraźliwa, jak wiele osób myśli, to zdążyłaby już zdziesiątkować ludzkość.


Mówimy to wszystko nie po to, żeby nakłaniać kogokolwiek do bagatelizowania niebezpieczeństwa. Ponieważ ono istnieje, wymaga od nas racjonalnych zachowań zamiast poddawania się paraliżującemu strachowi. Skoro wiesz, że wirus HIV przenosi się podczas stosunku seksualnego i przez używanie wspólnych igieł do wstrzyknięć, te realne groźby bierz po uwagę i skoncentruj się na zminimalizowaniu faktycznego, nie wyimaginowanego ryzyka.

JAK SIĘ MOŻNA, A JAK NIE MOŻNA SIĘ ZARAZIĆ

AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV.
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez kaszel czy kichanie

Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn. bez użycia prezerwatywy, ale również należy pamiętać ze prezerwatywa tylko zmniejsza ryzyko zakażenia się wirusem, a nie chroni w 100%) stosunek płciowy z osobą zakażoną, lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki, są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie. W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej śmierci

NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS !!!

a) W jaki sposób można zakazić się wirusem?

Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego prezerwatywą (należy pamiętać ze prezerwatywa tylko zmniejsza ryzyko zakażenia się wirusem, a nie chroni w 100%), tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.

Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub wydzieliną pochwową tej osoby.
 

Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub członka. Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie kontaktu seksualnego



Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony, chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność zakażenia wirusem HIV
 

Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
 

Ø    

Stosunek płciowy bez prezerwatywy (należy pamiętać ze prezerwatywa tylko zmniejsza ryzyko zakażenia się wirusem, a nie chroni w 100%).

 

Ø    



Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np. szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
 

Ø     Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
 

b) Nie można zarazić się:

Ø    

Poprzez ukąszenie owadów
 

Ø     Od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych

Nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy

JAK DOCHODZI DO ZARAŻENIA SIĘ OD PARTNERA

Zarówno kobieta, jak i mężczyzna mają w obrębie narządów płciowych otwory naturalne: odbyt i ujście cewki moczowej obydwie płcie, a kobieta ponadto wejście do pochwy. W czasie zbliżenia seksualnego może dojść do uszkodzenia w jakimś miejscu śluzówki, w wyniku czego drobnoustroje dostaną się do krwiobiegu. Tak u mężczyzny, jak i u kobiety narządy płciowe połączone są cewką moczową z pęcherzem moczowym. U mężczyzny podłączają się jeszcze do tego systemu jądra i gruczoł krokowy, a u kobiety jajniki i macica. Oznacza to, że infekcja - wirusowa czy bakteryjna - ma niejedną drogę, którą może wtargnąć do organizmu kobiety i mężczyzny, a jeśli tak się stanie, łatwo potem o jej szybkie rozprzestrzenienie się.

W jaki sposób zakaża się kobieta? Podczas stosunku pochwowego członek ociera się o wargi sromowe. Jeśli ich delikatny nabłonek ulegnie uszkodzeniu, wówczas bakterie wywołujące kiłę przenikną z prącia chorego wenerycznie mężczyzny do krwiobiegu kobiety. Gdy mężczyzna jest nosicielem wirusa HIV, ma go w spermie i podczas stosunku zakazi kobietę. Bakterie wywołujące rzeżączkę mogą wniknąć podczas stosunku z prącia zakażonego mężczyzny do cewki moczowej kobiety. Choroba często przez długi czas rozwija się bezobjawowo. W całym tym okresie kobieta stanowi zagrożenie dla ewentualnych kolejnych partnerów seksualnych. Po zakażeniu kiłą tworzy się mały wrzód na członku lub wargach sromowych. U kobiet zdarza się, że pozostaje on nie zauważony, a choroba niestety się rozwija. Kobieta nieświadoma choroby, zakazi kolejnego partnera. Na szyjce macicy chętnie zagnieżdżają się chlamydie i infekcja z łatwością przechodzi na partnera.

Jak zakaża się mężczyzna? Bakteria wywołująca syfilis wnika przez najdrobniejsze nawet, niewidoczne gołym okiem, uszkodzenia napletka i żołędzi, także skóry trzonu prącia. Dwoinka rzeżączki i chlamydia, dostawszy się do cewki moczowej, bez przeszkód kontynuuje inwazję w głąb narządów płciowych mężczyzny, z którymi cewka jest bezpośrednio połączona. Seks analny jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ w odbycie bardzo łatwo powstają otarcia. Drobnoustroje przedostają się wtedy bezpośrednio do krwiobiegu. Osoby uprawiające seks analny nie powinny nigdy zapominać o zabezpieczaniu się prezerwatywą.

OBJAWY ZAKAŻENIA HIV I CHOROBY AIDS

Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa. Czasem jednak upływa nawet trzy miesiące, zanim pojawią się one we krwi.

Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez 12 tygodni poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie 12 tygodni od pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona, ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku - lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie się ich w organizmie. Ten okres od zakażenia do momentu pojawienia się przeciwciał anty-HIV nosi nazwę okienka serologicznego.

Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w sobie nie są dla osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i utrzymują się około jednego tygodnia.

Wymienimy poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą one występować wszystkie naraz:

 

Ø     powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w pachwinach,

Ø     utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna dwóch miesięcy,

Ø     osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę po schodach,

Ø     obfite poty przez kilka nocy z rzędu,

Ø     podwyższona temperatura utrzymująca się dłużej niż tydzień,

Ø     przewlekła, a przynajmniej długotrwała biegunka,

Ø     suchy kaszel nie związany z paleniem papierosów, przeziębieniem czy grypą,

Ø     grzybica jamy ustnej z charakterystycznym białym nalotem lub nadżerkami,

Ø     obrzmienie śluzówki jamy ustnej, języka i pochwy,

Ø     wysypka na ciele

Ø     chłoniak - nowotwór układu limfatycznego,

 

Po tej wczesnej reakcji organizmu na zakażenie przychodzi okres bezobjawowy, czyli stadium tzw. utajonego nosicielstwa. Zakażony ma normalne samopoczucie - wygląda i czuje się zdrowo. Mijają lata - najczęściej kilka, rzadziej około dziesięciu, wyjątkowo nawet kilkanaście - zanim w następstwie obniżania się odporności wystąpi pełny obraz choroby.

Ostatnie stadium infekcji HIV czyli pełno objawowa choroba AIDS, rozwija się dość gwałtownie, gdyż system odporności jest tak zniszczony przez wirusa, że organizm pozostaje całkowicie bezbronny wobec ataków różnych groźnych chorób.

Typowe choroby towarzyszące AIDS to: zapalenie płuc, gruźlica, opryszczka, półpasiec, mięsak Kaposiego (bardzo złośliwy nowotwór), zespół otępienia oraz inne jeszcze zakażenia wirusowego, bakteryjne i grzybicze. Najczęściej spotykane objawy to: duszności, gorączka, ciężkie biegunki, nudności, bóle głowy, zaburzenia pamięci i uwagi, gwałtowne wahania nastroju, bóle gardła i trudności z przełykaniem, zamazane widzenie aż do utraty wzroku, spadek ciężaru ciała aż do ogólnoustrojowego wyniszczenia.
 

JAK SIĘ CHRONIĆ?

Poniżej podane zostały w punktach rady, jak unikać zakażenia wirusem HIV. Z pewnością nie wszystkie będą miały dla ciebie praktyczne znaczenie, ale znajdziesz wśród nich taką lub takie, które będą się odnosić do twojej sytuacji. Z założenia są przeznaczone dla wszystkich, ponieważ - jak to już wielokrotnie było powtarzane - problem AIDS dotyczy obecnie każdego.

* Przy stosunkach pochwowych używaj prezerwatyw z lateksu (nie mają porów umożliwiających przenikanie wirusa przez ścianki) i środka plemnikobójczego z nonoksynolonem-9 jako dodatkowego zabezpieczenia (kobieta ma do wyboru nonoksynolon w postaci pianki aplikowanej bezpośrednio do pochwy lub w postaci żelu czy kremu aplikowanego na naszyjkową czy dopochwową wkładkę antykoncepcyjną, przed jej umieszczeniem w pochwie; mężczyzna może używać gotowych prezerwatyw z nonoksynolonem - takie są już produkowane - lub stosować zwykłe i smarować je od wewnątrz warstwą kremu zawierającego ten środek). Należy jednak pamiętać prezerwatywa nie stanowi całkowitej ochrony przed HIV, a jedynie zmniejsza ryzyko zakażenia.

 

Ø     Unikaj seksu analnego (członek - odbyt, ręka-odbyt, usta-odbyt) i wszystkich innych aktywności seksualnych, które cię narażają na kontakt ze spermą, krwią, kałem i moczem partnera.

Ø     Nie korzystaj z używanych przez kogoś innego wibratorów i innych gadżetów wkładanych do otworów naturalnych.

Ø     Nie nawiązuj licznych kontaktów seksualnych, unikaj zwłaszcza osób obcych, nie podających nawet nazwiska, zachowaj najdalej idącą ostrożność w kontaktach z partnerem, jeśli masz wątpliwości, czy nie ma lub nie miał licznych i przypadkowych partnerów oraz czy nie uprawiał seksu z nosicielami HIV.

Ø     Nie pozwól sobie nigdy na seks - ani oralny, ani analny, ani stosunek pochwowy - z osobą, o której wiesz, że jest nosicielem HIV lub narkomanem lub że uprawiała seks z takimi partnerami.

Ø     Nie zgadzaj się na głębokie pocałunki z nosicielem HIV, narkomanem lub osobą, która uprawia czy uprawiała seks z takimi partnerami.

Ø     Nie używaj nawilżaczy na bazie wazeliny czy innych tłuszczów, bo niekorzystnie wpływają na trwałość lateksowej prezerwatywy oraz działają drażniąco na śluzówkę żołędzi prącia i ścianek pochwy, a powstałe w następstwie otarcia umożliwiają wtargnięcie wirusa do krwi (są dostępne nawilżacze beztłuszczowe).

Ø     Nigdy nie rób sobie infekcji igłą już przez kogoś użytą.

Ø     Pamiętaj, że większość środków odurzających obniża odporność organizmu, nie mówiąc o obniżaniu poczucia krytycyzmu (używanie narkotyków dożylnie stwarza bezpośrednie zagrożenie z uwagi na prawdopodobny kontakt z zanieczyszczoną igłą lub strzykawką).

Ø     Nie obmywaj pochwy wodą czy płynem odwadniającym ani przed stosunkiem, ani po nim, bo ta czynność niekorzystnie wpływa na naturalną właściwość narządów płciowych do samooczyszczania się.

Ø     Nic uprawiaj seksu z kobieta w okresie menstruacji, chyba że założyła wkładkę antykoncepcyjną, posmarowawszy ją uprzednio nonoksynolonem, co w pewnym stopniu uchroni cię przed zagrożeniem związanym z kontaktem z jej krwią.

Ø     Pamiętaj, że partner niekoniecznie mówi ci prawdę o sobie - zatają ją świadomie lub nie zdaje sobie sprawy z tego, że w przeszłości naraził się nieświadomie na ryzyko zakażenia HIV.

Ø     Pamiętaj, że masz prawo do seksualnej przyjemności, ale nie możesz kłaść na szalę swego życia.

FAKTY KONTRA MITY

Co wiesz o chorobach przenoszonych drogi płciową? Dziesięć poniższych stwierdzeń zakwalifikuj bądź jako fakt, bądź mit:

1. Nie można zarazić się więcej niż jedną z tych chorób naraz.
2. Osoba, która raz zaraziła się daną chorobą, nie może się niż zarazić powtórnie.
3. Można się zarazić przy innej formie fizycznego zbliżenia, a nie tylko przy stosunku.
4. Nie można się -narazić w toalecie publicznej, przy wspólnym posiłku, od osoby kichającej czy kaszlącej.
5. Dziewczyna nie może się zarazić przy pierwszym w życiu stosunku, ponieważ jest dziewicą.
6. Dobra prezerwatywa skutecznie chroni przed zakażeniem nawet przy powtórnym użyciu.
7. Można się zarazić od osoby, która nie ma objawów chorobowych.
8. W gruncie rzeczy osobę chorą można rozpoznać-wygląda na niechlujną, zaniedbaną, niezdrową.
9. Tylko homoseksualiści zarażają się AIDS.
10. Jeśli partnerzy przeszli testy na AIDS i nie stwierdzono u żadnego z nich wirusa HIV, mogą bezpiecznie odbywać stosunki bez używania prezerwatywy.

A jak jest naprawdę:

1. To MIT, że nie można zarazić się więcej niż jedną chorobą naraz. Zakażenie jedną z takich chorób nie chroni przed zarażeniem się inną weneryczną chorobą (nie uodpornia organizmu na żadną inną z nich). Brak zabezpieczenia przy jakimkolwiek bądź stosunku - pochwowym (kontakt członka z pochwą), oralnym (kontakt jamy ustnej z narządami płciowymi) czy analnym (kontakt członka z odbytem) - naraża na wiele różnych zakażeń jednocześnie. Im częstsze stosunki i im więcej partnerów, tym ryzyko jest większe. Jeśli twój partner współżył przedtem z innymi osobami, to grozi ci zakażenie, jeśli któraś z tych osób była chora, a tego wykluczyć nie można. Inaczej mówiąc, im mniej osób w rozszerzającej się „sieci" kontaktów seksualnych używało prezerwatyw, tym większa rozmaitość przenoszonych chorób na kolejnych partnerów. Nieużywanie prezerwatyw i zmiany partnerów sprzyjają szerzeniu się takich chorób.

 

2. To MIT, że nie można zarazić się powtórnie tą samą chorobą. W odróżnieniu od takich chorób zakaźnych, jak odra czy ospa wietrzna, przebycie choroby przenoszonej drogą płciową nie uodparnia na nią danej osoby na przyszłość. Wyjątkiem jest jedynie żółtaczka zakaźna typu B. Wszystkimi innymi, zwłaszcza kiły i rzeżączką, można się zarażać wielokrotnie. Osoba uprawiająca seks bez zabezpieczenia, zmieniająca przy tym często partnerów seksualnych, jest stale zagrożona "złapaniem" ponownie tej samej choroby, czy chorób, i powtarzaniem leczenia.

3. To FAKT, że istnieje realne zagrożenie zakażeniem nie tylko przy stosunku pochwowym, lecz także przy innych formach zbliżenia. Wprowadzenie członka do pochwy stwarza bardzo s...